Nadat in 1870 de fanfare van Zolder werd gesticht, zorgde de 1ste voorzitter Baron Jules de Villenfagne de Vogelsanck niet enkel voor instrumenten, maar zorgde hij in 1880 ook voor ons 1ste vaandel.
Dit vaandel staat bol van de symboliek. Om de oorsprong van deze symboliek op ons vaandel te achterhalen moeten we teruggaan naar het einde van de 12de eeuw, waar de graven van Loon een jachtgoed (nu kasteel Vogelsanck) hadden in Zolder. Vogelsanck was een onafhankelijk gebied binnen het Graafschap Loon, en bestond uit Sulre (Zolder), Viversle, Houteyke (Hauweiken-Heusden), Soneu (Zonhoven) en Houthalen. Pas in 1740 werd het gebied verkocht aan de familie de Villenfagne, die zich vanaf dan ‘de Villenfagne de Vogelsanck’ noemden.
Het vaandel draagt drie wapenschilden.
Het linkse wapenschild gaat over het land van Vogelsanck. De gele lelie op rode achtergrond, die doet denken aan de Franse tak van de familie, staat symbool voor de onderdanigheid van de onafhankelijke Heer tegenover God. Vogelsanck was sinds de 14de eeuw een Vrije Heerlijkheid. De Heer van deze Vrije heerlijkheid beschikte over alle machten en rechten, maar verbleef steeds onderdanig aan De Heer van het heelal.
De twee wapenschilden aan de rechterkant verwijzen naar baron Jules de Villenfagne de Vogelsanck en diens vrouw Lady Camille de Preston of the Lords of Gormanston; een Ierse gravin. Zij hebben het vaandel aan de harmonie geschonken.
Het wapenschild van de familie de Villenfagne de Vogelsanck stelt een zwarte band voor van linksboven naar rechtsonder op een zilveren veld. De band heeft drie gouden sint-jakobsschelpen op een zilveren veld en symboliseren het bezit van drie kastelen op weg naar bedevaartsoord Santiago de Compostella. De wapenleuze luidt: Tenaciter Urget (hardnakkig zet hij door). Later vormde dit wapenschild mee de basis voor het huidige wapenschild van Heusden-Zolder. De andere helft (de rode en gele banden) verwijst naar het graafschap Loon en het Land van Beringen (de beer) waar ook Heusden bij hoorde.
Het wapenschild met de 3 gouden halve manen op een band van sabel (zwart) over een veld van zilver (wapenleuze: Sans Tache – vlekkeloos) is dat van de adelijke familie van Lady Preston; een zeer oude familie die teruggaat tot 1235 en bestaat sinds 1478 vooral uit graven en burggraven van Gormanston; een titel in de adelstand van Ierland. Het is de oudste titel op de Britse eilanden. Onder Lady Preston werd het uitzicht van het kasteel en het park grondig veranderd naar de Britse Tudor-stijl.
Op de vlag zie je een kruis met in het hart een lier (symbool van de muziek) met 7 snaren en 9 stippen, die de muzikale harmonie aanduidt, door de ster verlicht (ster met stralen). De cijfers 7 en 9 zijn symbolen van de volmaaktheid (perfectie). De harmonie duidt op een evenwicht, wat een benadering is van de volmaaktheid. De armen van het kruis zijn druivenranken met hun bladeren en druiventrossen. Dit duidt de vruchten aan die de harmonie voortbrengt. De achtergrondkleur van de vlag is rood; kleur van de liefde.
In 1905 behaalde deze vlag op een tentoonstelling in Luik een eerste prijs, als mooiste vlag.
In 1920 in een naoorlogse vredesstoet te Eksel ‘werd ze erg gehavend, doch ook weer spoedig hersteld’.
In 1945, ter gelegenheid van het 75-jaar bestaan van de fanfare werd ze vervangen, en kwam de vlag in het toenmalige Heimatmuseum terecht.
Later verhuisde het vaandel naar het Heemkundig Museum Woutershof, waar ze bleef hangen tot de sluiting eind 2020.